Miasta mówią. I każde z nich mówi we własnym języku. W większości przypadków języki miast są zmieszane, ale wciąż są unikalne. Ta mieszanka bowiem jest połączeniem właściwych cech miasta: jego architektury, światła, kultury, rozwoju gospodarczego i innych czynników. Sam proces mieszania jest ekspresyjnym, wielofunkcyjnym zjawiskiem, które tworzy komunikację dźwiękową i gestową.

Języki miast przekazują, gromadzą i zachowują wiedzę. To są języki nominatywne i emotywne, referencyjne i estetyczne. Po pozbawieniu się systemu znaków wiele z nich rozwinęły treść znaczeniową w takim stopniu, że uzyskały nowe wyjątkowe brzmienie.

Wędrując po Lublinie i wsłuchując się w ten charakterystyczny dźwięk, próbuję go odczytać, szukając w nim struktury i składni. W tej serii przedstawiam historie, które usłyszałem, czyjeś rozważania, parafrazy, wypowiedzi, wiersze i wiele innych opowiadań w niezliczonych językach.

Zmicer Waynowski

Członek Białoruskiego Związku Fotografów
Przez rok mieszkał w Lublinie
Kurator, Alena Pratasiewicz

7-10.07 | 10.00-18.00 | Warsztaty Kultury, Grodzka 7 – parter